top of page

365.Gün

Writer's picture: gülce  gürsesgülce gürses


2024’e girmeden hemen önce bir niyet koymuştum, eski bir alışkanlıkla yenisini takas edecektim.  Sigarayı bırakacak, her gün mutlaka mata çıkıp yoga yapacaktım. 40’lı yaşların kendi adıma en sevdiğim  artılarının belki de en başında gelen, kendimle tanışıklığımın inkar edemeyeceğim bir dürüstlüğe vardığı o yerde, yogayı her gün yapmamın tek yolunun kendime bir görev bilinci yaratmak olduğunu biliyordum. Böylece 365 gün boyunca her mata çıkışımın videosunu çekip paylaşmaya karar verdim ve bugün de o videoların sonuncusunu, yani 365. Videomu gururla buraya bırakıyorum. 

Bugün Sigarayı bırakışımın ve hayatımın her gününe yogayı katışımın 365. Günü.

İnsanlık için zırnık önemi olmayan ve fakat kendi kişisel tarihime altın harflerle kazınmaya değer bir vaka. 


Sebep olduğu fiziksel iyiliği, sağladığı iyileşmeleri anlatmaya gerek duymuyorum çünkü her şey abartıldığı kadar doğru. Beni asıl derinden etkileyen mental kısımdaki değişiklikler oldu. Bunların en başında da, aile yadigarı, yakamdan düşmeyen, en çok kendimi, bolca da etrafımı eleştirme alışkanlığımın insani boyutlara gelebilmesiydi. İlk videolarımı editlerken bin defa vazgeçip, bin yerinde kusur bulmak, kendi bedenimi yerin dibine sokmak, öyle ki kendimi izlemeye tahammül dahi edememek, liste başı dertlerimdendi. Bu işe kalkışırken böyle hissedeceğimi hiç tahmin etmemiştim. İlk günler neredeyse acı çekerek videoları Instagram hesabıma koyuyordum. Bir gün ablamla konuşurken, “kızım millet neler koyuyor, gayet güzeller, sen deli misin” babında bir şeyler söylediğinde, o “Millet’in paylaştığı postların” benim umurumda olmadığını, çoğunlukla da insaları bu şekilde eleştirmediğimi, asıl derdimin kendimle olduğu gerçeği milyonuncu defa ama daha yüksek bir yerden dank etti. 


Bugün  hala tam olarak ferahfeza bir durumdayım diyemesem de, kabul ve öz şefkatle kendimi sarıp sarmaladığım, bu yolda verdiğim emek, ısrar, bazen mücadelede kendimle gurur duyduğum bir yerdeyim. 


Bir diğer mental güzellik  ise takıntılı bir biçimde, her gün, bir yerimi incitmiş olsam, kendimi iyi hissetmesem hatta hasta olsam dahi o mata çıkmayı bir zorunluluk haline getirmeye kalkışmak oldu.  Bedenen ve ruhen dengede ve farkındalığımın yüksek bir frekansta akmasını sağlayan bu şahane eylemin de içine etmek üzereydim hasılı. Neyseki bu durumu ilk birkaç ay içinde çözdüm. Ezcümle 365. Gün Yoga serüvenimde tam olarak, günü gününe olmasa da, bedenimin ve ruhumun ihtiyaçlarına kulak verip, dinlemeyi öğrendiğim andan itibaren, biraz sapma yapmış haliyle bir simge sayıdır.  Yani tam olarak kaçıncı gün, sayısını da tutmadım çünkü bu yolculuk nicelikten öte hayatıma kattığı niteliğiyle iyikilerimin baş köşesine yerleşti. 


Ne mutlu ki sigarayla tüm duygusal ve fiziksel bağım da bitti. Yogayı da bundan böyle hayatımın her gününde, neyse ki artık video çekmeden:) Bedenim ve ruhumun izin verdiğince aşkla yapmaya devam edeceğim. Bu yolculukta bana eşlik eden, benimle gaza gelen, beni de gaza getiren herkese çok teşekkürler. Neredeyse bir yıl önce bugün İzmir’de başladığım bu yolculuğu Barselona’da bitireceksin deseler, ona da inanmazdım muhtemelen ama bunu da yakında yazarım diye niyeti koyuyorum, zira bambaşka bir macera orası da. 

Sevgiler

Gülce G.

Recent Posts

See All

Comments


bottom of page